Dirigent en muziektherapeut Sofie Bauwens leerde haar echtgenoot Frank kennen - waar anders - in een koor. Jaren later, in 2014, richtten ze samen Fine-tuned op in Sint-Niklaas. En daar zijn ze lang niet het enige koppel. Een gelijkaardig verhaal horen we bij Véronique en haar man Werner: samen hebben ze twee grote koren onder hun hoede, Echo en Alterecho. Wat is het geheim van zoveel harmonie?
Hoe is muziek in jullie leven gekomen?
Frank: ‘Mijn mama had een populair kinderkoortje in ons dorp, Meerdonk: De Kwelende Vogeltjes. Zo ben ik de koorwereld ingerold. Eens ik in de middelbare school zat, trok ik naar de ‘grote stad’, Sint-Niklaas. Ik studeerde er aan het Sint-Jozef-Klein-Seminarie. Daar deed ik auditie voor het knapenkoor In Dulci Jubilo - intussen herdoopt tot Flanders Boys Choir. Ik zag er veel onbekende gezichten en het niveau was hoog, dus dat was best spannend.’
Sofie: ‘Ik kom uit een muzikale familie: mijn mama was koordirigent en leraar muziek. En mijn opa was een orkestdirigent en leraar muziek en leerde me piano spelen nog voor ik naar de muziekschool mocht. Toen ik een jaar of dertien was mocht ik mee naar het koor van mijn moeder. Dat smaakte naar meer, maar het leeftijdsverschil met de andere koorleden was behoorlijk groot. Hun repertoire - meerstemmige kerkmuziek - was ook niet per se gericht op tieners. Daarom ging ik op zoek naar een iets jonger koor in de buurt. Zalig vond ik dat. Dat was echt mijn eigen hobby, waar ik alleen naar toe mocht. Ik heb er veel zelfvertrouwen getankt. En elke keer opnieuw werd ik geraakt door de muziek, door onze harmonie. Ik had regelmatig kippenvel.’
EEN VASTE WEKELIJKSE DATE
Wanneer kruisten jullie paden precies?
Frank: 'Dat moet in 2007 geweest zijn. We kenden elkaar al wel oppervlakkig, maar hadden elkaar nog niet echt opgemerkt. Ik zong toen bij Cantatille en Sofie werd toevallig gevraagd om ons te begeleiden als pianiste, voor een specifiek concert. Dat liep zo goed dat die samenwerking bleef duren. De vonk sloeg zeker niet meteen over. Maar tijdens een koorweekend belandden we toevallig naast elkaar en ongeveer een maand later waren we officieel een koppel. Dankzij het koor, één grote vriendengroep, hadden we meteen een hoop gemeenschappelijke vrienden. We hadden ook veel raakvlakken en we hadden sowieso een vaste wekelijkse date: de koorrepetitie.'
Jullie hebben al jarenlang een eigen koor. Hoe gaat dat in zijn werk? Valt dat mee?
Sofie: 'Ik ben dirigent van Fine-tuned en Frank is voorzitter en zingt, dus we hebben elk een andere rol. Het is eigenlijk heel ontspannend. Als we al met een zekere spanning naar een repetitie vertrekken, komen we altijd goedgezind terug thuis. Je werkt aan een gemeenschappelijk doel, en dat is heel fijn. Het enige nadeel is dat we regelmatig een babysitter moeten zoeken. En dan klinkt het thuis wel eens: ‘Zijn jullie weer weg?’
Als we al met een zekere spanning naar een repetitie vertrekken, komen we altijd goedgezind terug thuis.
Hoeveel tijd vraagt het koor van jullie?
Frank: 'Naast een wekelijkse repetitie van twee uur, kruipt er als voorzitter ook heel wat tijd in het organisatorische aspect. Zeker in aanloop naar een concert of een activiteit zoals ons jaarlijks koorweekend komen daar heel wat uren bij.'
Sofie: 'Fine-tuned neemt wekelijks ongeveer vier uur in beslag. Maar dat is maar één van de vier koren waar ik momenteel dirigent ben. Verder leid ik ook Het Bloemetjeskoor, een inclusief koor voor mensen met een mentale beperking en hun verzorgers en het dameskoor Ootresjoos. En dan is er nog Vergeet-me-liedjes, een inclusief samenzangmoment voor mensen met dementie en hun mantelzorgers. Alles samen kom ik toch snel aan twaalf uur per week. Dat is soms wat puzzelen.'
Zingen met de kinderen
Staat er thuis vaak muziek op?
FRANK: 'Heel vaak. Alle kinderen hebben een eigen lijst op Spotify. Die nummers gaan natuurlijk veel breder dan enkel koormuziek. We vinden het belangrijk om hen veel verschillende genres aan te bieden - van Kapitein Winokio en de onvermijdelijke Studio 100 tot de muziek die wij zelf mooi vinden.'
SOFIE: 'We zingen ook elke dag samen met de kinderen. Onze oudste, die tien is, begint al tweestemmig mee te zingen.'
Wat betekent zingen voor jullie vandaag?
Frank: 'Zingen is ontspannen, even enkel met mooie muziek bezig zijn, los van de dagelijkse bezigheden. Samen met andere stemmen, met vrienden mooie, soms uitdagende, projecten realiseren.'
Sofie: 'Zingen is je meest persoonlijke instrument gebruiken om uiting te geven aan je innerlijke ervaringen. Samen zingen is voor mij nog intenser want op dat moment werk je samen aan één doel: het creëren en genieten van een harmonie. Samen zingen is elkaar ontmoeten in en door de muziek, op een unieke manier. '
Wat zijn jullie leukste herinneringen aan het koor tot nu toe?
Sofie: 'De doop van onze jongste dochter werd muzikaal volledig verzorgd door het koor. Er waren zelfs een hoop oud-leden bij, waardoor het voor ons heel persoonlijk en ontroerend was! Onze muzikale familie was er op die manier ook bij. '
Het is ook quality time
Een gelijkaardig verhaal horen we bij Véronique - in het dagelijks leven diensthoofd in een groot ziekenhuis - en haar man Werner. Ze zijn niet alleen de trotse ouders van twee dochters: ze hebben ook twee grote koren onder hun hoede, Echo en Alterecho.
Hoe begon dat verhaal voor jullie?
Véronique: ‘Ik zong jarenlang bij ‘De Duinenklokjes’ in Hechtel-Eksel. Toen dat koor in 1996 een nieuwe dirigent nodig had, ging ik de uitdaging aan’.
Werner: ‘We waren toen al een koppel, en ik nam de muzikale begeleiding in handen.’
Hoe staat het koor er vandaag voor?
Werner: ‘In 2009 vormden we het koor om in een jeugdkoor, Echo, en een volwassenenkoor, Alterecho. Echo telt momenteel een 30-tal leden, terwijl bij Alterecho ruim 60 volwassenen zingen.’
Véronique: ‘Ik ben nog altijd dirigente en bestuurslid. Werner is voorzitter en zingt mee als tenor.’
Wat betekent dat voor jullie dagelijkse routine?
Werner: ‘Zo goed als al onze vrije tijd gaat naar de koren: planning, administratie, aankopen, het organiseren van de ledendag, nieuwe stukken inoefenen…’
Véronique: ‘Ik houd me vooral bezig met het muzikale en het artistieke. We zingen ook alle stemmen in van de nummers. Met die audiofiles kunnen onze leden ook voor en tussen de repetities verder oefenen.’
Werner: ‘Ik denk dat we er gemakkelijk vier avonden per week mee bezig zijn.’
Is het dan een voordeel om een koppel te zijn?
Werner: ‘Ik denk dat het een pak moeilijker zou zijn moesten we geen koppel zijn. We begrijpen elkaars passie en vinden het logisch dat we zoveel tijd en werk in de koren steken. Een partner die daar ‘buiten’ staat, zou daar misschien niet altijd zoveel begrip voor hebben.’
Véronique: ‘We kunnen op eender welk moment overleggen en zitten heel vaak op dezelfde lijn. We vullen elkaar goed aan: Werner is goed in organiseren en zaken in gang zetten.’
Werner: ‘En Véronique is een doorzetter, met veel empathie.’
Jullie houden het dus nog wel even vol?
Véronique: ‘Oh zeker! Het is ook quality time voor ons. Met onze opvolging zijn we nog lang niet bezig, al hopen we natuurlijk dat het koor altijd in goede handen zal blijven.’
Werner: ‘Twee jaar geleden vierde Véronique haar zilveren jubileum als dirigente. Als we bedenken hoe snel die tijd voorbij is gevlogen denk ik dat we er nog wel 25 bij kunnen doen.’
