Naar aanleiding van de campagne Start to Sing gaan we op zoek naar inspirerende persoonlijke verhalen. Als twintiger zong hij de vespers tijdens een priesteropleiding in Duitsland. Nu geniet Gie De Crom (79) sinds vier jaar van solo- en koorlessen in de academie van Heist-op-den-Berg. Een herontdekking die hem meer dan alleen liefde voor muziek opbracht. Als geboren verteller, neemt Gie ons mee op de muzikale tijdreis van zijn leven.
www.start-to-sing.be
‘Ik was bijna heel mijn leven een huis-, tuin- en keukenzanger. Overal in huis zong ik liederen van Bach of Händel. Het was niet luidruchtig; ik ben een schuchtere mens, maar het was wel continu aanwezig op de achtergrond. Mijn dochter vond dat heel fijn. Mijn vrouw hoorde dat niet graag.’
Een heel repertoire in het Duits, dat is toch geen evidente keuze?
Gie: 'Voor mij wel. Ik ben tweetalig. Als prille twintiger trok ik naar Duitsland voor een opleiding Theologie. Er was een priestertekort in sommige Duitse regio’s en ik wilde graag priester worden. Ergens onderweg in de opleiding ben ik mijn geloof kwijt geraakt. Het doofde stilaan uit. Dat heeft me veel verdriet gedaan. Maar mijn liefde voor Bach en Gregoriaanse zangen werd er enorm aangewakkerd. Ik genoot ervan om in een halfdonkere kerk de vespers te zingen. Daar keek ik elke week weer naar uit.'
Da’s bijna 60 jaar geleden! Wanneer heb je de draad weer opgepikt?
Gie: 'Het heeft héél lang stil gelegen. Ik ben terug naar België verhuisd en zocht mijn weg om hier weer te integreren. Ik vond werk in de universiteitsbibliotheek in Antwerpen en ik stichtte een gezin. Het is pas op mijn 75ste dat ik me opnieuw heb ingeschreven in de academie van Heist-op-den-Berg. Ik herinner me nog dat ik tijdens de inschrijvingsdagen naar de academie ging. Er waren twee zangleraren nieuwe leerlingen aan het registeren, een man en een vrouw. De vrouw was druk bezig dus ik ben op de man afgestapt. Hij is nu al vier jaar mijn muziekleraar. Een toevallig moment waar ik erg dankbaar om ben.'
Mijn muziekleraar ken ik ondertussen vier jaar. Ik maakte een grapje en het ijs was gebroken. Ik ben dankzij hem enorm gegroeid en daar ben ik heel fier op.
Had je meteen een goede klik met je leraar?
Gie: 'Dat had toch een halve les nodig. In de eerste kennismaking zong ik een stukje Bach voor dat ik thuis soms zong. Zijn eerste reactie was niet mals. Hij zei: ‘Gie, uw stem is dood.’ Dat had ik nog nooit gehoord. Dat kwam wel binnen. Hij vroeg een beetje door over wat ik in mijn leven had gedaan. Ik vertelde hem dat ik altijd in een bibliotheek had gewerkt in de stilte. En thuis had ik ook al niks te zeggen, grapte ik. We moesten lachen en het ijs was gebroken. Ik heb de afgelopen jaren al veel geleerd van hem. Vooral hoe ik mijn stem moet gebruiken en hoe ik luid moet zingen, daar ben ik enorm in gegroeid dankzij hem en daar ben ik heel fier op. Intussen mag ik mijn leraar ook een vriend noemen.'
Deelt jouw leraar ook een grote liefde voor Bach?
Gie: 'Hij is zeker een fan van Bach, maar hij vindt het maar niks voor mijn stem. Dan heb ik al die jaren Bach gezongen terwijl er volgens hem betere dingen bij mij passen?! Hij wilde me klassieke werken en Belcanto laten zingen. Hij wilde me laten invoelen in Italiaanse melodieën van de Romantiek.'
Was je vrouw blij meer Italiaanse klanken in huis te horen?
Gie: 'Ze was een grote Mozartliefhebber. Ik had aan mijn leraar gevraagd of hij een romantisch lied kon voorstellen dat ik aan mijn vrouw kon zingen. Hij kwam aandraven met een serenade van Mozart. Ik stelde het voor aan mijn vrouw maar ze zei ‘dan doe ik het venster snel dicht’. Daar hebben we veel om moeten lachen. (wordt stil) Mijn vrouw is enkele jaren geleden overleden aan COVID. Ik ben blij dat ik muziek heb gevonden in mijn leven om er troost uit te halen. Zeker de Romantische liederen van Schubert doen me aan haar denken.'
Muziek kan veel troost brengen. Is dat voor jou de voornaamste reden om te zingen?
Gie: '(denkt na) Ik wil vooral plezier brengen in andere mensen hun leven. Twee zomers geleden was ik alleen op fietsvakantie in Noorwegen. Ik bezocht het Griegmuseum en begon er in de hal een lied van Grieg te zingen Am Strome. Een Duits koppel en het personeel genoten er intens van. Ze gaven me een warm applaus. Zo deugddoend voor mij én voor hen. Hetzelfde voelde ik op mijn openbaar examen. Het externe jurylid kwam me achteraf feliciteren. Ze was diep ontroerd door mijn optreden en moest een traantje wegpinken. Dat gebeurt maar zelden bij derdejaarsstudenten. Die momenten maken me fier.'
Verbinding maken met je medemens, dat betekent het vooral voor jou als ik het goed begrijp?
Gie: 'Dat is het. En ik zal je nog meer zeggen. Ik heb onlangs in de lessen Algemene Muzikale Vorming opnieuw de prille liefde mogen ervaren. Ik zag in de les vaak een dame met pretoogjes naar mij kijken als ik een vraag stelde aan de leerkracht. Ik heb ze uitgenodigd op een drink van mijn klasconcert en ze kwam opdagen. Ik ben op mijn beurt naar haar accordeonconcert komen luisteren. We hebben intussen elkaars familie ontmoet ook. Dat had ik nooit kunnen voorspellen toen ik me ging inschrijven.'
Twee zomers geleden was ik alleen op fietsvakantie in Noorwegen. Ik bezocht het Griegmuseum en begon er in de hal een lied van Grieg te zingen. Zo deugddoend voor mij en voor de omstaanders.
